آثاري که قدمتشان به 2000 تا 700 سال پيش از ميلاد مسيح ميرسد، حاکي از آن است که اين منطقه براي سلاخي اجساد مورد استفاده قرار ميگرفته، جايي که گوشت از استخوان چه به صورت طبيعي و يا مصنوعي جدا ميشد.
از ديگر يافتهها نيز ميتوان به مقاديري از هيزمهاي مخصوص آتش زدن مردگان و گودالي به عمق سه متر و قطر 20 متر اشاره کرد که مخصوص قرار دادن اجساد و سوزاندن آنها بود.
باستانشناسان معتقدند، اين منطقه با ديگر مناطق مرده سوزاني کاملا متفاوت بوده و به نظر ميرسد تنها براي سوزاندن مردهها در يک مراسم تدفين مورد استفاده قرار نميگرفته و شايد مصرفي ديگر همچون استفاده در کارهاي کشاورزي داشته باشد./109
انتهای پیام/